Archivo del blog

viernes, 4 de marzo de 2016

Entorn al Pare nostre reflexion sobre nuestra relación con Dios



CAS

SEA SANTIFICADO TU NOMBRE

Santificar es ajustar algo al designio de Dios ¿Qué entiendo por el nombre de Dios? Es aquello por lo que llegamos a tener conciencia de Dios, o podemos conocer el Padre, y esto depende de nuestra relación con Dios, depende de cómo reconocemos la acción de Dios en el mundo donde estamos, en el mundo que conocemos, en el que vivimos.

El nombre pues no es Dios sino el nexo por el que podemos contactar con Dios, y aquí podemos hacer referencia a los tres primeros mandamientos del Sinaí, pero fundamentados en los otros.

Ya que nuestra captación de Dios como creador, como quien nos sostiene en la existencia en el entorno apropiado puesto por él, como quien nos ha dado la capacidad de reconocer las cosas y de darles nombre, esa es la manera cómo podemos definir desde el entorno y según el alcance de nuestra inteligencia a Dios

Así , pues nosotros que damos nombre a las criaturas somos también capaces de poner nombre a Dios, y persona apersona de manera progresivas a lo largo de la vida vamos descubriendo quien es Dios para nosotros. Mientras seducidos por el deseo de descubrir quien es Dios para nosotros, intentamos progresar en este conocimiento y serle fieles; estamos santificando su nombre, nos santificamos a nosotros como frutos del amor de Dios, lo estamos ajustando todo desde nuestras posibilidades, al designio de Dios.

Santificar así su nombre es respuesta del hombre a Dios, porque ha tenido a bien darnos la existencia y en el entorno que el ha querido.

¡Despierta humanidad y goza, disfruta de todo aquello que te ha sido regalado, agradece tu suerte, , levanta los ojos y mira de donde te llega la bendición!

VENGA A NOSOTROS TU REINO

Esta petición surge de la penuria, nos falta hacer un paso adelante, pero es un paso imposible, porque no hay de donde sacar fuerzas, para asumir un objetivo tan desproporcionado a nuestra naturaleza, por eso en ello la capacidad nos viene de fuera. Si Dios nos acerca a su reino lo asumimos, sino es imposible.

¿En qué consiste su reino? Reino me me conduce al concepto de quien gobierna, de quien tiene dominio y autoridad de quien hace justicia, de quien pone paz, , de quien transmite amor,  de quien es transmisor del respeto y aprecio mutuo que nos lleva a ser colaboradores y complementarios entre nosotros como respuesta al proyecto de Dios.

Por naturaleza damos preferencial propio interés, Por causa de nuestras limitaciones y contingencia, pero si tengo quien me cuida, yo puedo estar por los intereses de los otros, puedo estar disponible para lo que convenga, y perteneciendo a la comunidad humana, esto se retroalimenta y resulta que dando recibo e incluso en proporción recibo más de lo que doy.

En el primer punto hemos visto cómo somos atendidos por Dios en nuestras necesidades, en cuanto al reino el nuevo paso es saber convivir y servir. Reclamando su reino –dios nos aporta la capacidad de salir de nosotros mismos, porque las aportaciones a nuestras necesidades las tenemos seguras por la confianza que le hacemos a Dios.

HAGASE VUESTRA VOLUNTAD ASÍ EN LA TIERRA COMO EN EL CIELO.

Voluntad es la capacidad de llevar a término el designio o propósito de Dios.

En un mundo que continuamente se está perfeccionando (in fieri) que se está haciendo, en el que la voluntad autonómica del hombre tantas veces toma la iniciativa apartándose del propósito de Dios, conviene reafirmar que lo que conviene para el buen funcionamiento es que se realice aquello que es voluntad de Dios para este mundo. Conviene compaginar, y es responsabilidad humana, la voluntad humana y la de Dios hasta que se fundan en una única respuesta. No es posible si por nuestra cuenta falta la debida atención a la voluntad de Dios en aquello que en cada momento se concreta, diversa y compleja, entre oscuridades y luces, por eso la solicitud de que se cumpla su voluntad ha de salir, del fondo del corazón como un clamor urgente y continuado, un clamor amoroso empapado de coraje y ganas de que tal como se hace en el cielo entre los seres espirituales que viven en la presencia diáfana de Dios se haga también en la tierra , de manera que esta, llegue a ser una imagen del cielo.



CAT
Sigui santificat el teu nom,

Santificar es ajustar quelcom al designi de Deu

¿Que s’entén per el Nom de Deu? Es allò per lo que arribem a tenir consciencia de Deu o podem conèixer el Pare, i això depèn de la nostra relació amb Deu, depèn de com reconeixem la acció de Deu, en el mon on estem, en el mon que coneixem, en el que vivim. El nom dons no es Deu sinó el nexe per el que podem connectar amb Deu, i aquí podem fer referència als tres primers manaments del Sinaí, però fonamentats en els altres 7.

Ja que la nostra captació de Deu com a creador, com qui ens sosté en la existència, en el entorn apropiat posat per ell, com qui ens ha donat la capacitat de reconèixer les coses i donar-les nom, es la manera que puguem definir des de l’entorn i abast de la nostra intel·ligència, a Deu.

Així dons nosaltres que donem nom a les criatures, som també capaços de posar nom a Deu.

I persona a persona  de manera progressiva al llarg de la vida, anem descobrint qui es Deu per a nosaltres.

Mentre seduïts per aquest desig de descobrir qui es Deu per a nosaltres intentem progressar en aquest coneixement, i ser-hi fidels , estem santificant el seu nom, ens santifiquem nosaltres com a fruit del amor de Deu, ho estem ajustant tot des de les nostres possibilitats al designi de Deu.

Santificar així el seu nom es resposta del home a Deu, perquè ha tingut a be dur-nos a la existència i en l’entorn que ha volgut.

¡Desperta humanitat, i frueix de tot allò que t’ha estat regalat, agraeix la teva sort, alça els ulls i mira de on et ve la benedicció!.

 

Vingui a nosaltres el vostre regne.

Aquesta petició sorgeix de la penúria, ens manca fer un pas endavant, però es un pas impossible, perquè no hi ha d’on treure les forces, per assolir un objectiu tan desproporcionat a la nostra naturalesa, per això aquí la capacitat ens ve de fora.

Si Deu ens apropa el seu regne, l’assolirem, sinó es impossible.

¿En que consisteix el seu regne? Regne en porta al concepte de qui governa, qui te domini i autoritat, qui fa justícia, posa pau, transmet amor, aquest respecte i aprecií mutu, que ens porta a ser col·laboradors i complementaris entre nosaltres, i com a resposta al projecte de Deu.

Per naturalesa donem preferència al propi interès, per causa de les nostres limitacions i contingència, però si tinc qui em cuida, jo puc estar per els interessos d’altres, puc estar disponible per el que calgui, i estan en comunitat humana això es retro alimenta, i resulta que donant rebo fins i tot en proporció, mes del que dono.

En santificat sigui el teu nom hem vist  com som atesos per Deu en les nostres necessitats, en quant al regne el nou pas es saber conviure i servir.

Reclamant el seu regne, Deu ens aporta la capacitat de sortit de nosaltres mateixos, posat que les aportacions a les nostres necessitats les tenim segures per la confiança que li fem.

Facis la vostra voluntat a la terra com es fa al cel

 Voluntat es la capacitat de portar a terme el designi, o propòsit de Deu.

En un mon “in fieri” un mon que s’està fent, en el que la voluntat autonòmica del home tantes vegades pren a iniciativa, apartant-se del propòsit de Deu, cal reafirmar que la que cal per el bon funcionament es que es realitzi allò que es voluntat de Deu per aquest mon.

Cal compaginar, i això es responsabilitat humana, la voluntat humana i la de Deu, fins que es fonguin en una única resposta.

No es possible si per el nostre compte manca la deguda atenció de, en que es concreta, en cada moment la voluntat de Deu, diversa i complexa, entre foscúries i llums, per això la sol·licitud de que es compleixi la seva voluntat ha de sortir del fons del cor, com un clam urgent  i continuat, un clam amorós amarat de coratge i ganes de que tal com es fa en el cel, entre els essers espirituals que viuen  en la presencia diàfana de Deu,  es faci també a la terra de manera que aquesta esdevingui una imatge del cel.

No hay comentarios: